در طول سالیان متمادی که در عرصه مدیریت کشور فعالیت کرده‌ام با مدیران متعددی همکار بوده‌ام، یکی از مدیرانی که نکات بسیاری در رفتارش جهت آموختن وجود داشت مرحوم محسن نوربخش بود. یکی از شاخصه‌هایی که در مدیریت وی بارز بود، توجه به نظرات دیگران و استفاده از خِرد جمعی بود.
در جلسات مشترکی که در قالب کارگروه‌های مشترک در کنار یکدیگر فعالیت می‌کردیم، شاهد بودم به سخنان همه اعضاء حتی جوان‌ترین و کم تجربه‌ترین عضو جمع به دقت گوش می‌داد. گاهی بحث جدیدی مطرح می‌شد و ایشان تأکید داشت که تنها در باب موضوعاتی که از پیش طراحی و مطرح شده صحبت نکنید بلکه نظرات خود را در مورد مباحث آنی که مطرح می‌شود هم بیان دارید تا مشخص گردد چه کسانی از قدرت تجزیه و تحلیل سریع‌تری برخوردار هستند.
گاهی برخی از اعضای جوان جلسه به خصوص در جلسات کارگروه‌های اقتصادی به شدت نظرات ایشان را به چالش می‌کشیدند اما دکتر نوربخش با سعه صدر به سخنان همه گوش می‌داد و در جمع‌بندی نهایی هم آشکار می‌شد که نه تنها به سخنان مطرح شده گوش داده‌اند، بلکه زمانی که متوجه می‌شدند در برخی موارد نظرشان اشتباه بوده و دیگران راهکار بهتری را ارائه کرده‌اند از پذیرش آن ابایی نداشتند و زمانی که جمع‌بندی نهایی را مطرح می‌کردند شما اصلااحات ایجاد شده را مشاهده می‌کردید.